یار دور است ز ما تا به نظر نزدیک است

امتیاز آینهٔ دوری هر نزدیک است

می گزد جوهر آیینه کف دست تهی

باخبر باش که افلاس و هنر نزدیک است

اگر از نعمت الوان نتوان کام گرفت

مغتنم گیر که دندان به جگر نزدیک است

چون نفس نیم نفس در قفس آینه ایم

راحت منزل ما پر به سفر نزدیک است

دود دل مژده ی خاکستر ما داد و گذشت

یعنی این شب که تو دیدی به سحر نزدیک است

در عبادتکده ی دل که ادب محرم اوست

هر دعایی که نکردم به اثر نزدیک است

خم تسلیم هم از وضع نیازم بپذیر

حلقه هرچند برون است ز در نزدیک است

غیر بسمل همه کس جست و ندادند سراغ

آشیانی که به افشاندن پر نزدیک است

دوری آب و گهر بر من و دلدار مبند

آنقدر نیست که گویم چقدر نزدیک است

بیدل آیینه بپرداز غم د وری چند

آسمان نیز به انداز نظر نزدیک است